بیشتر از آنچه که تصور میکنی دوستت دارم و

بیشتر از آنچه باور داری عاشق توهستم
بیشتر از هر عشقی بر تو عاشقم و بیشتر از هر دیوانه ای مجنون تو هستم.
عزیزم من محتاج تو هستم و بدون تو زندگی برایم مفهومی

جز تاریکی و سیاهی ندارد!
دوستت دارم چونکه میدانم تو نیز مرا دوست میداری ،

دوستت دارم چونکه مرا باور داری و مرا لایق آن قلب پر از محبتت میدانی!
تنها آرزویم این است که تا آخرین لحظه زندگی ام در کنارتو باشم

و جز این از خدای خویش هیچ آرزویی را ندارم
عزیزم این قلب کوچک و شکسته و پر از عشق من تنها هدیه ای است

از طرف من به تو!
از تمام دنیا تنها همین قلب کوچک را دارم ، همین و بس!
عزیزم تا پایان با تو می مانم چونکه تنها تو هستی که

معنای واقعی عشق را به من ابراز کردی و آموختی!
آموختی که عشق یعنی تا پایان زندگی ماندن و تا پایان زندگی دوست داشتن!
عزیزم به جز تو کسی برای من دوست داشتنی نیست و

به جز تو کسی لایق این قلب بی طاقت من نیست
هر جای دنیا که هستی بدان که در این دنیای بزرگ

کسی هست که عاشق و دیوانه تو می باشد !
هر جای دنیا که هستی بدان که من به انتظار تو می مانم تا تو را ببینم و

در آغوش خود بفشارم!
عزیزم دنیا خیلی بزرگ است ، این دنیا پر از عاشق و معشوق است ،

پر از لیلی و مجنون است، اما همه عاشقان یک سو ،

و من و تو نیز یک سوی دیگریم!
عزیزم تو دومین قبله عبادت منی و در همه لحظه ها بعد از خدا

تو را عبادت میکنم!

عزیزم بدون تو ،جایی در این دنیای بزرگ ندارم ،

و تنهاتر از من دیگر تنهایی نیست!
تو همان دنیای منی عزیزم ، به هر زیبایی های این دنیا که

می نگرم تو را میبینم .
دوستت دارم عزیزم خیلی دوستت دارم ،

آنقدر دوستت دارم که دیگر هیچگونه جای ابرازی برای آن نیست!
مستم از این عشق تو ، و پریشانم از غصه های تو و گریانم از اشکهای تو!
با تو پر از امیدم ، و رنگ خوشبختی را خوش رنگ از گذشته می بینم
با تو قلب من خوشبخت ترین قلب دنیاست ، با تو این دنیا برایم همان بهشت است!
عزیزم دوستت دارم … چون که در میان اینهمه عاشقان تو

توانستی بمانی با قلبم ، بسازی با احساسم و درک کنی زندگی ام را !
عزیزم دوستت دارم… چون که این قلب کوچک و پر از عشق مرا

در قلبت طلسم کرده ای و نگذاشتی هیچ کس دیگر قلب مرا از تو بگیرد !
اینبار با فریاد ، با چشمهای گریان ، با قلبی عاشق ،

با اراده و با احساسی پرا از دوست داشتن میگویم که

دوستت دارم تا همه عاشقان فریاد مرا بشنوند و

به من بنگرند و شرمنده شوند!

از دوست داشتن

امشب از آسمان دیده ی تو   

روی شعرم ستاره می بارد  

در زمستان دشت کاغذها  

 
پنجه هایم جرقه می کارد  

شعر دیوانه ی تب آلودم 

شرمگین از شیار خواهشها  

پیکرش را دو باره می سوزد  

عطش جاودان آتش ها  

آری آغاز دوست داشتن است 

گرچه پایان راه ناپیداست  

من به پایان دگر نیندیشم  

که همین دوست داشتن زیباست  

از سیاهی چرا هراسیدن 

شب پر از قطره های الماس است  

آنچه از شب به جای می ماند  

عطر سکر آور گل یاس است  

آه بگذار گم شوم در تو  

کس نیابد دگر نشانه ی من 

روح سوزان و آه مرطو بت 

بوزد بر تن ترانه من  

آه بگذار زین دریچه باز  

خفته بر بال گرم رویاها  

همره روزها سفر گیرم  

بگریزم ز مرز دنیاها 

دانی از زندگی چه می خواهم  

من تو باشم .. تو .. پای تا سر تو  

زندگی گر هزار باره بود  

بار دیگر تو .. بار دیگر تو 

آنچه در من نهفته دریایی ست 

کی توان نهفتنم باشد  

با تو زین سهمگین توفان  

کاش یارای گفتنم باشد  

بس که لبریزم از تو می خواهم  

بروم در میان صحراها  

سر بسایم به سنگ کوهستان  

تن بکو بم به موج دریاها  

بس که لبریزم از تو می خواهم 

چون غباری ز خود فرو ریزم  

زیر پای تو سر نهم آرام  

به سبک سایه به تو آویزم  

آری آغاز دوست داشتن است  

گرچه پایان راه نا پیداست 

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست

امشب خیال دارم تا صبح گریه کردن

  منم ادمم منم دل دارم منم....

 تا آمدم كه با تو خداحافظي كنم 

                        بغضم امان نداد و خدا..... در گلو شكست

دود می خیزد ز خلوتگاه من.